Ik ben van een gelukkige generatie want ik heb nooit van dichtbij een oorlog meegemaakt! De Koude oorlog was iets dat je hoorde op de radio maar wat je eigenlijk niet goed begreep en de arme mensen in Afrika waren plaatjes die we in de kerk kregen en boeven waren stoute mannen die inbraken, maar wij hadden sloten op de deuren dus hoefde je niet bang te zijn! Ik was zelfs al 6 jaar toen ik voor het eerst een donker gekleurde medemens ontmoette en iedereen had de achterdeur gewoon open staan of als mijn moeder weg was dan hing de sleutel in de schuur. Een heel onschuldige tijd dus, heerlijk om in op te groeien!
Omdat mijn moeder wilde dat ik goed zou leren huishouden ging ik ook een paar jaar naar de huishoudschool, maar daar waren de nonnen van mening dat iedereen meer moest leren dan alleen maar het huishouden doen en dus leerde ik er Frans en Engels, tafel dekken en converseren, boekhouden en biologie, natuurlijk ook Nederlands en geschiedenis en we werden geacht de krant te lezen en daarover te kunnen meepraten, maar er was nog een andere kant en dat was dus koken, schoonmaken, wassen en strijken en daarover wil ik het hebben over dat strijken!
De school zat op de Voorstraat in dit gebouw en aan de achterkant waren wat lokalen eraan gebouwd! Een oud Patriciërshuis met een prachtige maar versleten houten draaitrap waar heel wat voeten over heen waren gegaan en marmeren gangen. Maar ook prachtige plafonds met engelen en guirlandes!
De ramen linksonder waren van het Strijklokaal en daarbinnen stonden 4 rijen strijkplanken, de buitenste rijen stonden bij de muren en daar hadden we dus elektrische strijkijzers (nog zonder stroom), maar in het midden stonden dus strijkplanken waar je op de oude manier leerde strijken, met een ijzer dat werd verwarmd op een grote vuurplaat op gas! Dus liepen we met een speciaal gemaakte aanvatter van meerdere dikke lagen katoen en flanel naar die plaat, pakte een ijzer en liepen terug, streken eerst roest en vuil af aan een speciale lap en dan kon je strijken en als je iets nog een beetje beter moest neerleggen was er een treefje waar het ijzer op neergezet kon worden! Ik herinner mij een hete zomermiddag zo heet dat de ramen open mochten (wat echt een uitzondering was) en ik helaas in het middenpad wat geplaatst en met zo'n heet ijzer moest werken, toen ik thuiskwam vertelde ik het aan mijn ouders en mijn vader vond het maar raar dat wij het zo nog moesten leren, maar mijn moeder vond het juist goed want dan kon ik in geval van oorlog tenminste mijn strijk doen!
Waarom ik op dit verhaal kwam? Wel omdat ik vanmorgen een oud ijzer met een treefje eronder vond en ik kon het echt niet laten staan want ik ben dan wel van een heel gelukkige generatie maar je weet maar nooit wat er nog kan gebeuren toch!
