Vrijdag, normaal onze beedag, maar vandaag extra vroeg eruit want we gingen met zijn vieren plus één naar de regiodag van het gilde in Berkel-Rodenrijs en dus was het al om 9 uur verzamelen bij Ria! Bep en Anja kwamen op eigen gelegenheid en dus reden wij met zijn drieën (via een omweg! LOL) naar het Manneke en schoven daar bij Bep en Anja aan. Na het welkomstwoord van de organisatie was er eerst de show & tell en daar zagen we heel wat moois voorbij komen!
Zoals deze van Corrie !
Of deze gave Kerst-quilt!
 |
| Of deze twee gave quilts die een enthousiaste Oma voor haar kleinzoon maakte , eerst was hij fan van Feyenoord, later van FC Twente en toen Oma deze af had was hij nergens fan meer van! |
 |
| Of deze beeldschone quilt naar een patroon van Marie Suarez! |
 |
| Zoveel moois te zien! |
Ook in de andere zaal werden quilts opgehangen, helaas was daar de belichting niet zo goed, vandaar de lichtvlekken op de volgende foto's:
Van ons groepje was er maar één quilt te bewonderen, namelijk deze beeldschone quilt hieronder van Anja:
Er werd heel wat besproken zo onderling, technieken werden uitgelegd en ook waarom men welke kleuren had gekozen:
Na de show & tell werden we ingelicht over ons werkstukje en dat was deze keer de Momo star en we hebben er keihard aan gewerkt met als resultaat 5 sterren:
Maar we overlegden wel hoor en hadden het heel gezellig: Anja en Bep
Even wat opzoeken op het internet? Nee even de tablet gebruiken als fototoestel! Ria en Henny:
Even kijken hoe jij het doet!
Na de lunch werden er nog wat steekjes gezet tot het tijd werd voor de lezing van Rita Dijkstra!
Hier haar allereerste quilt!
De zaal luisterde aandachtig en keek vol bewondering naar de grote hoeveelheid quilts die zij liet zien op een groot scherm en de quilts die ze in natura had meegebracht en die door haar man steeds weer werden opgehangen om te worden bewonderd:
Helaas is deze foto niet duidelijk, de quilt op het scherm valt helemaal weg, maar was dezelfde als op het bord links.
Na haar lezing werd er nog een verloting gehouden en nadat er al heel wat lapjes, naalden etc. hun weg hadden gevonden was er nog niet één keer een nummer boven de honderd genoemd, toen ik dit opmerkte kwam de laatste prijs eraan en klonk het : hondertwee-en twintig en geloof het of niet, maar ik bleek dat nummer in mijn handen te houden en was dus even later de eigenaar van een schattig pakje van Mascha, waar ik nota bene even voor aanvang nog naar had staan kijken:
Ik mocht er van Mascha een foto van maken en heb nu het rode pakketje liggen, wil ik zo graag aan beginnen, maar eerst moeten er wat andere dingen af!
Zo dat was het weer, misschien dat we volgend jaar weer er naar toe kunnen samen, dat zou wel heel leuk zijn!
Fijne dag!
